سلامی از فراز ابرها

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ وَ ابْنَ مَوْلایَ 

لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلِیکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ ظَالِمِیکَ 

إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ بِزِیَارَتِکُمْ وَ بِمَحَبَّتِکُمْ 

وَ أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ 

وَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ

ای فرزند رسول خدا !

من با قلب و زبان و جوارحم زائر تو هستم 

هر چند که خودم تو را زیارت و مشاهده نکردم پس :

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى

 السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ عَلِیٍّ الْمُرْتَضَى 

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ 

سلامم را از فراز ابرها راهی حرمت می کنم 

و فعلا دلخوشم به اینکه به استقبال زائرانت بروم 

اللهم ارزقنا کربلا 

السلام علی طفل الرضیع

وقتی ناقه صالح را پی کردند، بچه اش ضجه ای کشیدو بر بالای کوه رفت

و تاحالا هرکس بر آن کوه گذر کند دچار وحشت می شود.

حسین علیه السلام هم وقتی برای کودکش درخواست آب کرد ، 

اما با تیر او را مورد اصابت قرار دادندو طفل چنان ضجه ای زد که جانش در آن بود

خطاب به خداوند عرض کرد:

خدایا ! این به درگاه تو از بچه ناقه صالح کم ارزش تر نیست ، پس انتقام او را بگیر

و اگر اینک مصلحت در انتقام نیست ، بهتر از آن را به ما عطا کن .

منبع : زیتون ، باب صالح

ابن الکریم

جاماندگان تشییع معروف مدینه آمده بودند

ان تنکرونی فانا بن الحسنت را که شنیدند

باسنگ پاسخت را دادند

فرزند برادر!

چقدر بر عموى تو ناگوار بود عموجان بگویى

و وقتى که عمو به بالینت برسد

کاری از دستش بر نیاید

اِبنُ الکَریم

حرفی بزن بگو چه شده بی صدا شدی

طفل حسن (ع)

طفلی اگر بزرگ شود با کریم ها

یک روز میشود خودش از کریم ها

عبدلله حسین شدم از قدیم ها

دل میدهند دست عمو ها یتیم ها

طفل حسن شدم بغلت جا کنی مرا

تو هم عمو شدی گره ای وا کنی مرا

دستی کریم هست که نذر خدا شود

وقتی نیاز بود ، به وقتش جدا شود

از عمه ام بخواه که دستم رها شود

هرکس که کوچک است ، نباید فدا شود؟

باید برای خود جگری دست و پا کنم

با دست کوچکم سپری دست و پا کنم

حالا رسیده است زمان حسن شدن

آماده ی مبارزه ی تن به تن شدن 

عبداللهت نمُرده ذبیح از قفا شوی

بر روی نیزه های شکسته فدا شوی